Polska branża automotive znajduje się na plusie w handlu zagranicznym – powiedział analityk Polskiego Funduszu Rozwoju Andrzej Kochman. Przyznał jednak, że rośnie import do naszego kraju aut elektrycznych.
Jak wynika z opracowania Polskiego Funduszu Rozwoju, na koniec I kwartału br. eksport pojazdów nieszynowych – czyli aut, autobusów, ciągników itd. oraz części zamiennych – stanowił 9,4 proc. eksportu Polski ogółem (liczonym w euro). Blisko 46 proc. dóbr wyeksportowanych w tym dziale to części. PFR wskazał, że dodatni bilans w handlu zagranicznym zawdzięczamy głównie eksportowi części; na plusie są również autobusy i ciężarówki. W zestawieniu Funduszu wskazano, że Polska notuje deficyt w samochodach osobowych, w szczególności elektrycznych oraz elektrycznych plug-in.
- Aktualnie w Polsce skala produkcji osobowych samochodów elektrycznych nie jest w stanie zaspokoić rodzimego popytu. Stąd przy wciąż raczkującej podaży krajowej w zakresie samochodów elektrycznych obserwujemy wzrost importu. Polska branża automotive znajduje się na plusie w handlu zagranicznym dzięki temu, że jest dostawcą część i komponentów – powiedział analityk PFR.
Jednak, według niego, nie ma obawy, że import aut elektrycznych będzie rósł tak silnie, że doprowadzi do sytuacji, w której branża automotive będzie notować ujemny wynik w handlu zagranicznym.
- Koncerny międzynarodowe, które przez lata inwestowały w polskie zakłady, są świadome wartości wykwalifikowanych polskich pracowników przy wciąż korzystnych dla koncernów warunków płacowych, więc należy liczyć się z tym, iż ten potencjał w przyszłości będzie utrzymywany. Dodatkowo należy brać pod uwagę projekt Izera (chodzi o polskie auto elektryczne, które ma powstawać w fabryce w Jaworznie, budowanej przez spółkę ElectroMobility Poland) który zgodnie z dostępnymi deklaracjami ma w planie znaleźć się na rynku na wiosnę 2026 r.
Wzrost popytu na pojazdy o napędzie elektrycznym widać także w eksporcie autobusów. Notuje się tam za to spadek popytu na pojazdy napędzane silnikiem diesla.
- Jesteśmy w okresie rewolucji jeśli chodzi o napęd autobusów. Liczna flota autobusowa posługująca się silnikami diesla zostanie wcześnie czy później zastąpiona wozami o napędzie alternatywnym, a z czasem i ona będzie w naturalnym cyklu ekonomicznym wymagać wymiany – ocenił Andrzej Kochman. - Również trendy polegające na promowaniu transportu zbiorowego kosztem transportu indywidualnego każą przypuszczać, iż popyt na autobusy w przyszłości będzie rósł. Mimo tego, iż aktualnie wzrost popytu na autobusy elektryczne nie zaspokaja w pełni uszczerbku spowodowanego spadkiem zainteresowania na autobusy z silnikiem dieslowskim – dodał.
Generalnie jednak - jak wynika z zestawienia PFR - dane pokazują odbicie w eksporcie aut, autobusów, ciężarówek i części do nich. W opracowaniu wskazuje się, że 9,4-proc. udział w eksporcie ogółem, jaki ma branża automotive, to wyraźnie więcej niż było wiosną 2022 r., kiedy ten udział wynosił 8 proc., jednak wyraźnie mniej niż przed pandemią, kiedy ten udział sięgał 11,3 proc. Jednym z powodów, dla których branża nie wróciła do wyników sprzed pandemii, są utrzymujące się problemy z łańcuchami dostaw.
- Zgodnie z wynikami badania koniunktury przedsiębiorstwa GUS bariera w postaci niedobór surowców, materiałów i prefabrykatów jest wciąż wysoka lecz jest o wiele mniejsza niż jeszcze rok temu. Jednakże branża wciąż doświadcza braków i sytuacja nie powróciła do stanu sprzed COVID-19. Siłą rzeczy wpływa to negatywnie na produkcję we wszystkich jej przejawach – ocenił Andrzej Kochman.
Fakt, że od wybuchu pandemii nie udało się całkowicie udrożnić łańcuchów dostaw, powoduje, że firmy z branży samochodowej oraz wytwórcy części zamiennych w inny niż do tej pory podchodzą do zarządzania zapasami.
- Traumatyczne doświadczenia okresu pandemii COVID-19 każą w odmienny sposób niż dawniej patrzeć na ryzyka związane możliwością przerwania rozciągniętych łańcuchów dostaw oraz utrzymywania odpowiedniego poziomu zapasu części potrzebnych do tego by w sposób ciągły i płynny kontynuować produkcję. W okresie sprzed kryzysu najbardziej pożądanym stanem ze względu na płynne zarządzanie produkcją było zamawianie i magazynowanie tylko takiej liczby potrzebnych komponentów, które prawie natychmiast zostaną zużyte przy produkcji – powiedział Kochman.
