Europejski Bank Centralny (EBC) kontynuuje swoją politykę luzowania monetarnego, redukując stopy procentowe do poziomu 3%. Obniżka ta ma na celu pobudzenie wzrostu gospodarczego w strefie euro, jednak narastające wyzwania strukturalne i polityczne mogą ograniczyć skuteczność tego narzędzia.
Obniżenie stóp procentowych przez EBC następuje w momencie, gdy inflacja w strefie euro wynosi średnio 2,3% – blisko docelowego poziomu 2%. Choć stabilizacja cen jest sukcesem polityki pieniężnej, prognozy wzrostu gospodarczego są znacznie mniej optymistyczne. EBC szacuje, że w 2025 roku PKB strefy euro wzrośnie jedynie o 1,1%, co oznacza spadek w porównaniu z wcześniejszą prognozą na poziomie 1,3%.
Na rok 2026 przewiduje się wzrost na poziomie 1,4%, co nadal wskazuje na słabe tempo odbicia gospodarczego. Przyczyną tego są między innymi niskie inwestycje firm oraz ograniczona skłonność konsumentów do wydatków, które hamują ożywienie gospodarcze.
Christine Lagarde, prezes EBC, w swojej ostatniej wypowiedzi skrytykowała niestabilność polityczną w największych gospodarkach regionu – Niemczech i Francji. Jej zdaniem brak spójnych reform i napięcia polityczne osłabiają wysiłki na rzecz przywrócenia wzrostu.
„Kiedy główne gospodarki tracą dynamikę, cały region odczuwa skutki”
– podkreśliła Lagarde.
Dodatkowym problemem są cła wprowadzone przez Stany Zjednoczone, które ograniczają eksport europejskich towarów, a także strukturalna słabość gospodarcza kluczowych państw strefy euro.
Wśród ogólnych trudności wyraźnie wyróżniają się kraje południowej Europy, które niegdyś określano skrótem „PIGS” (Portugalia, Irlandia, Grecja i Hiszpania). Obecnie to właśnie te państwa wykazują największą odporność na kryzysy gospodarcze.
Chociaż decyzja EBC o obniżeniu stóp procentowych ma na celu poprawę warunków kredytowych i wsparcie inwestycji, efektywność tego narzędzia w obliczu istniejących wyzwań pozostaje ograniczona. Eksperci wskazują, że strefa euro potrzebuje bardziej kompleksowych działań, takich jak reformy strukturalne, lepsza koordynacja polityk fiskalnych oraz większa stabilność polityczna.
