Rozmowy w Radzie Dialogu Społecznego dotyczące wysokości płacy minimalnej w 2023 roku będą trudne. Galopująca inflacja i rosnące oczekiwania społeczne związane ze spadkiem wartości wynagrodzeń mogą jeszcze bardziej napędzać spiralę cenowo-płacową.
Jeśli stać nas na dodatkowe 13. i 14. świadczenie emerytalne, tym bardziej priorytetem powinna być ochrona realnej wartości płac w sferze budżetowej - uważa w opublikowanym komentarzu Konfederacja Lewiatan.
- W tym roku musimy szczególnie odpowiedzialnie podejść do znalezienia równowagi pomiędzy ochroną realnej wartości płac i przeciwdziałaniem inflacji
Trwający obecnie w Radzie Dialogu Społecznego proces opiniowania wieloletniego planu finansowego jest też przyczynkiem do wypracowania wspólnie przez partnerów społecznych najważniejszych wskaźników wzrostu wynagrodzeń oraz rent i emerytur.
Pierwszym, najbardziej kontrowersyjnym w tym roku wskaźnikiem będzie ustalenie wzrostu minimalnego wynagrodzenia i minimalnej stawki godzinowej. Zgodnie z art. 3 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu, przy prognozowanej inflacji, przekraczającej 5%, wzrost płacy minimalnej na 2023 r. zaplanowany będzie w dwóch terminach: od 1 stycznia 2023 i od 1 lipca 2023.
Ustawowy wskaźnik wzrosnąć musi minimalnie o prognozowaną na 2023 r. inflację, tj. zgodnie z przedstawionym przez rząd dokumentem minimum o 7,8%. Dodatkowo, jeśli relacja minimalnego wynagrodzenia do przeciętnej płacy wyniesie poniżej 50%, wzrost płacy minimalnej skorygowany zostanie o wskaźnik 2/3 planowanego wzrostu PKB.
- Wydaje się, że jak co roku czekają nas rozbieżności w stanowiskach organizacji pracodawców i związków zawodowych i pozostaje pytanie jaki wskaźnik wzrostu minimalnego wynagrodzenia zaproponuje 15 czerwca rząd. Pracodawcy zgadzają się, że ochrona realnej wysokości płacy minimalnej oznaczać powinna przyjęcie wskaźnika na minimalnym poziomie ustawowym, zwłaszcza że na skutek reform podatkowych zmniejszyły się obciążenia najniższych wynagrodzeń i płaca minimalna netto otrzymywana przez pracowników będzie wyższa. Czy taki punkt widzenia przyjmie także strona rządowa, której zależeć powinno na ograniczeniu spirali płacowo-cenowej i utrzymaniu kursu na ochronę realnej wartości płac? Czy też rząd przyjmie retorykę związków zawodowych, które w dyskusjach o wzroście wynagrodzeń koncentrują się wyłącznie na inflacji i rosnących kosztach utrzymania?
Wydaje się, że łatwiejsze będą dyskusje na temat wzrostu wynagrodzeń w sferze budżetowej.
Pracodawcy, podobnie jak związki zawodowe, od kilku lat podnoszą problem spadających realnie płac w sektorze publicznym, co oznacza nie tylko problemy z rosnącymi kosztami utrzymania dla dużych grup społecznych ale także postępujący spadek jakości usług publicznych w ochronie zdrowia, w edukacji, w administracji.
